Eerst een citaat uit de Paasbrief van de Nederlandse bisschoppen.
De intocht van Jezus in Jeruzalem op die eerste Palmzondag was heel feestelijk verlopen; er was veel volk bijeen en de leerlingen verheugden zich over het leven dat hun toelachte.

emmausDe leerlingen hadden op Palmzondag nog geen idee van wat die dagen in Jeruzalem zou gebeuren. Zoals ook wij enkele weken geleden geen idee hadden van wat onze wereld te wachten stond. We mogen rustig stellen dat de lijdensweek van Jezus ongevraagd en eigenlijk ongewenst ook in ons eigen leven is binnengedrongen. Onze zelfgemaakte zekerheden hebben in één klap plaats gemaakt voor onzekerheid, waarbij ook angst een rol speelt. – tot zover het citaat
Deze woorden uit de brief van de bisschoppen, gedateerd op 8 april jl., beschrijven de ervaring van blijdschap van de leerlingen en omstanders (volgens de Schriften) bij de binnenkomst van Jezus in Jeruzalem en hoe dat omsloeg door zijn veroordeling en dood, parallel aan ons leven, dat ineens aan een draadje bleek te hangen door het coronavirus en alle maatregelen dat veel van ónze zekerheden omverschopte.

Komend weekend lezen we het verhaal van 2 leerlingen, die weggaan úit Jeruzalem, ze lopen naar Emmaüs, je zou zeggen: ze gaan de verkeerde kant op….. Terneergeslagen, verdrietig, hun leven is omvergeschopt, aan een draadje komen te hangen.
En dan komt er iemand… Iemand bij hen, en die straalt iets uit: Ik laat je niet alleen. Die mens, waarvan de honderdman bij zijn sterven zei: waarlijk, deze mens was de Zoon van God. Hij legt hen de Schriften uit, hij breekt het brood met hen en dan gaan hen de ogen open….. Hij ís het, Hij, onze Jezus, Hij, werkelijk, Hij leeft onder ons. Hij laat ons niet alleen.

De leerlingen ervaren hier de Liefde van God tot in hun diepste vezels: Ik zal er zijn voor jou! Midden in hun verlatenheid en verdriet is de Heer in hun midden en ze herkennen Hem in het breken van het brood, mét de verhalen erbij. Dat gaat samen.

Vol enthousiasme rennen de leerlingen terug naar Jeruzalem, naar de anderen, om het door te geven en verbondenheid met elkaar te zoeken, om weer verder te kunnen en het vol te houden.
Dit mag ons vandaag, deze dagen tot troost zijn: dat we elkaar verhalen blijven vertellen van God en mens, dat Hij ons niet in de steek laat, maar met ons op blijft trekken, ook al gaat het even de verkeerde kant op.
Het verhaal van de Emmausgangers, Lucas 24; 13-35 is zo’n prachtig verhaal dat ons juist in deze tijd zóveel te bieden heeft.
Ik zal er zijn voor jou, de Naam van God, Zijn Liefde, voor altijd.
Mooier kan je het niet hebben.

Clazien Broekhoff.