De werkgroep Kerk in de Samenleving ( KeSa) zal zich de komende jaren gaan richten op boerderijvieringen in oecumenisch verband.
De nadruk zal daarbij net als bij de oogstdankvieringen liggen op de afhankelijkheid van de natuur. Dat betekent dat niet alles maakbaar is en er onzekerheid heerst over alles wat we niet in de hand hebben, zoals de extreme droogte die we nu meemaken. De boeren ervaren deze onzekerheid het meest door alle maatregelen waar zij mee geconfronteerd worden. Daarbij is het van het grootse belang te beseffen hoe belangrijk het is dat de boer zelf de regie houdt over zijn bedrijf en dat de visie van de boeren hoe verschillend ook gehoord wordt. Dat er iets moet veranderen is wel duidelijk maar het gaat om de manier waarop veranderingen tot stand komen. Het gaat er om gehoord te worden en te ervaren dat er geluisterd wordt. In de toekomst moeten we immers toe naar landbouw die klimaatneutraal is , het milieu minimaal belast, het landschap onderhoudt en zorgdraagt voor biodiversiteit. Zeker is dat klimaat verandert en dat deze ontwikkeling grote gevolgen kan hebben voor de toekomst van ons allemaal.. Maar het is ons aller verantwoordelijkheid om bewuste keuzes te maken en onze dankbaarheid te tonen voor al het moois waar we zuinig op moeten zijn. Deze dankbaarheid kan tijdens een boerderijviering centraal staan, maar het kan ook tot uiting komen in ons dagelijks leven door te beseffen waar ons voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd wordt. De zuivelfabriek, de handelaren, de supermarkt en de consument willen zo gunstig mogelijke prijzen. Bij een rechtvaardiger verdeling zou voortdurende schaalvergroting niet meer nodig zijn. Werken aan een betere toekomst voor de wereld is een opdracht voor iedereen. Het begint bij de intentie om meer begrip voor elkaar te hebben, boer en burger, elkaar te respecteren en naar elkaar te luisteren.
De aarde snakt naar adem
Gemaakt uit deze aarde , zijn wij met haar verwant.
Wij groeten broers en zusters, de zon, de maan, het land.
Wij gaan over de aarde: zij draagt en duurt en voedt.
Wij lopen in verwondering en proeven; het is goed.
Wij leven van de aarde die ons is toevertrouwd
Wij danken voor de schepping, staan in voor haar behoud
Toch reiken wij naar sterren en plukken zonder maat.
Ontsluieren geheimen, herscheppen grond en zaad.
En lopen zo verloren, is er een weg terug?
De aarde snakt naar ademen raakt snel uitgeput.
De witte bergen smelten, de grond wordt grauw en droog.
Gerooid worden de wouden, met storm en vloed als oogst.
God, schenk opnieuw uw adem, de geest die wijsheid schenkt.
Die keert verharde harten, het dor verstand doordrenkt.
Dan kiezen wij het leven en delen zee en land.
En ieder plukt de vruchten, van wat hij heeft geplant.
De zon schijnt in het water, de lucht klaart op , wordt licht.
De zee krioelt van leven, de schepping uw gedicht.
Andries Goovaart
Geschreven in opdracht van kerk in actie bij de klimaatloop t.g.v. de klimaattop in Parijs 2015
De muziek van Christiaan Winter bij dit lied is hier te beluisteren. (even naar beneden scrollen)