Tijd van vertwijfeling, bezinning en gebed.
Er was niets of iemand die het mij belet.
Ineens was een ander voor iedereen.
Want je laat de kwetsbare mens niet alleen.
En toen kwam Pasen wat een feest van vreugde hoort te zijn,
Maar er was toch immers zoveel verdriet en pijn,
Alleen de mensen die de wreedheid van de oorlog hebben meegemaakt,
Die weten de verschrikking hoe diep je kan worden geraakt,
Het woord van de Paus trof mij zeer in het hart
Moest Christus niet lijden voor ons elke smart,
Is Christus niet voor ons allen opgestaan,
Maar wat hebben we in de loop der jaren daar mee gedaan,
We redden ons wel, het gaat allemaal goed,
En we vinden ook dat alles moet,
Maar zo zit ons leven niet in elkaar,
We bedoelen het goed, maar het is niet waar,
Uiteindelijk gaat ieder zijn eigen gang,
Hoe kan dit zo doorgaan en hoelang,
Eenieder zijn leven, ieder zijn aard,
Maar bedenk ons bestaan is veel meer waard,
Dat bleek toen in die heftige tijd,
Veel lief en leed was zo verspreid,
Want ze zetten zich in, soms in eigen gevaar,
Vele mensen stonden voor een ander klaar,
Als zo de wereld eens blijven kon,
Dan was er vrede en schijnt de zon,
Dan klinkt er een lied met een mooi refrein,
Laten we hopen en bidden, dat dit zo mag zijn.
Jeanne ten Have-Vollebregt