Gesterkt in de Geest..

Wanneer kies je voor God? Of wanneer kom je tot de ontdekking dat Christus jou heeft gekozen en antwoord je ook zelf met ‘ja’? Het sacrament van het Vormsel vraagt om een voorbereiding. Meestal gaat het om jongeren van 12 jaar (eind groep 8) die het vormsel ook beleven als een ‘overgangs’-ritueel. Het blijft een spannend jaar, met CITO toetsen, de oudste op school zijn, enige zelfstandigheid krijgen, je voorbereiden op die andere school.

Wat is het Vormsel?

In de vroege kerk bracht je dat naar buiten wanneer je het doopsel ontving. Maar sinds we als baby’s worden gedoopt komt die vraag voor elke christen op een ander moment. “Hij zal u dopen met vuur…” zegt Johannes de Doper wanneer hij verwijst naar Jezus. En deze zegt in het gesprek met de Schriftgeleerde Nicodemus: “Alleen wie geboren wordt uit water en geest is in staat binnen te gaan in het koninkrijk van God.”

De vonk moet wel overslaan… Bezieling, begeestering moet je eerst ontvangen voordat het doorgegeven kan worden. Weer zo’n moment waarop God en mens elkaar ontmoeten. De plechtigheid waarin we dat vieren is een ritueel waarin we uitdrukking geven aan wat is geweest of wat nog kan worden.

De bisschop komt zelf, als hoofd en vertegenwoordiger van de ene kerk die het getuigenis van Jezus Christus bewaart en uitdraagt. Met handoplegging en zalving geeft hij de kracht van de Geest van Jezus Christus door. Niet als tovertruc of magie. Maar het is een moment en handeling waarin Gods geloof in jou, Zijn vertrouwen ervaren kan worden. En dan schept Hij zoveel ruimte dat de Geest jou aan het werk zet.

Nadrukkelijk klinkt bij de zalving (een kruisje op het voorhoofd met Chrisma): ”Ik leg op jou het zegel van de Heilige Geest, de gave Gods”. Wat bij de doop in de zalving was toegezegd, wordt hier bevestigd. Maar dit alles is een zinloze handeling wanneer gedoopten - en in ons geval vaak 12-jarigen- niet zelf “ja” zeggen. ”Ja” op het geloof dat zij van hun ouders hebben doorgekregen, “ja” op de herkenning van Gods roepstem, “ja” op het vermogen om te bidden en christelijk te handelen. Dit gebeurt in de geloofsbelijdenis en de hernieuwing van de doopbeloften. “Ik geloof” betekent daar: ”Ik vertrouw op U God, Vader, Zoon en Geest”